പൈതലായോര്‍ക്കുന്നു ഞാനുമിപ്പോള്‍
കുസൃതിയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമില്ല
ഇല്ലത്ത് നൂറു പശുക്കളുണ്ട്
പശുവിനെ നോക്കുവാന്‍ മുത്തശ്ശനും
നന്ദിനിക്കുട്ടിയാം ക്ടാവൊരെണ്ണം
വികൃതികള്‍ കാട്ടുവാന്‍ കൂട്ടിനെത്തി
ആറേഴുവര്‍ഷം കഴിഞ്ഞ ഞാനും
സിനിമയില്‍ ഭ്രാന്തനായ്‌ നിന്നകാലം
ജയനതാ കുതിരപ്പുറത്തുവന്നു
കുതിരയെ വാങ്ങുവാന്‍ വാശിയായി
വാങ്ങുവാന്‍ കാശില്ലയെന്തുചെയ്യും
എങ്കിലും വിട്ടില്ല ഞാനുമന്നു
നന്ദിനിക്കുട്ടിയെ കുതിരയാക്കി
സിനിമയെന്നോണം നടിച്ചു ഞാനും,
വിശ്വംപതിച്ചു, കരച്ചിലായി
പാടം കടന്നവള്‍ ഓടിനീങ്ങി
പാലുതന്നെന്നെ മയത്തിലാക്കി
നന്ദിനിക്കുട്ടിയെ കണ്ടതില്ല
മുത്തശ്ശനാകെ കുഴഞ്ഞുപോയി
നന്ദിനിക്കുട്ടിയിന്നെങ്ങുപോയി??
വീട്ടുകാരൊക്കെ തിരച്ചിലായി
നന്ദിനിക്കുട്ടിയെ കണ്ടെടുക്കാന്‍
ഒടുവിലായ്‌ മുത്തശ്ശനെത്തിടുന്നു
നന്ദിനിക്കുട്ടിയും കൂടെയുണ്ട്
വികൃതിയോടൊന്നവള്‍ എന്നെനോക്കി
ചിരിച്ചുകൊണ്ടവളെഞാന്‍ കൂടെനിര്‍ത്തി
കൂടെക്കളിക്കാന്‍ തുടങ്ങിപിന്നേം
ഓര്‍ക്കുന്നതിന്നും മനസ്സിലായി .........
വിഷ്ണു മോഹന്‍
ഇതും നല്ല ഒരു രചന തന്നെ... പഴയ ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ ഇപ്പോള്‍ ഓര്‍ക്കാന്‍ രസണ്ട് ല്ലേ?
ReplyDelete